شهيدعلی فتحي پور درگاه

ای پیش پرواز کبوترهای زخمی**بابای مفقود الاثر! بابای زخمی!

دور از تو سهم دختر از این هفته هم **پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟

تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی**یک قاب چوبی روی دست میخ بودی 

توی کتابم هر چه بابا آب می داد**مادر نشانم عکس توی قاب می داد

اینجا کنار قاب عکست جان سپردم**از بس که از این هفته ها سرکوفت خوردم

من بیست سالم شد هنوزم توی قابی**خوب یک تکانی لااقل مرد حسابی!

یک بار هم از گیر و دار قاب رد شو** از سیم های خاردار قاب رد شو 

برگرد تنها یک بغل بابای من باش**ها! یک بغل برگرد، تنها جای من باش

ای دستهایت آرزوی دستهایم**ناز و ادایم مانده روی دستهایم 

شاید تو هم شرمنده یک مشت خاکی**یک مشت خاک بی نشان و بی پلاکی

عیبی ندارد خاک هم باشی قبول است**یک چفیه و یک ساک هم باشی قبول است!!!

امشب عروسی میکنم جای تو خالی**پای قباله جای امضای تو خالی 

ای عکسهایت روی زخم دل نمک پاش**یک بار هم بابای معلوم الاثر باش

****

به یاد تمام پدران اسیر خاک و جا مانده از خاک 

 

میگفت:بوی عطرعجیبی میداد هربار که اسم عطرشو می پرسیدم جواب سربالا می داد؛شهید که شد تو وصیتنامه اش نوشته بود ؛ بخدا قسم هیچ وقت عطر نزدم هر وقت خواستم معطر شوم از ته دل میگفتم "السلام علیک یااباعبدالله"...برای شادی روح شهدا صلوات